شعر زیر از سروده های خودمه. خوشحال می شم در موردش نظر بدید تا بتونم کاستی هاش رو برطرف کنم.

می سرایم تا بگویم شعر من حرف از تو دارد

                             بر تمام  لحظه هایم  بی حضورت غصه  بارد

می کشم  من  انتظارت  تا طلوع روی  ماهت

                              خسته ام از بی پناهی می دوم من سوی راهت

کاش  می شد  تا بهاری سر کنم من در کنارت

                               تو  بیایی   گل   بروید   بشکند  این  انتظارت

عهد بستم با خودم هر روز یک نرگس  بکارم

                              بشکفند  آنها  ببینند  در  چه   حالم   بی قرارم

گفته اند یک روز جمعه پرده از رخ می نمایی

                               روزها  را  سر کنم  من، تا که آن جمعه بیایی

    از اینکه وقت گذاشتید و این شعر رو خوندید، ازتون ممنونم. راستی نظر یادتون نره!

نوشته شده توسط: بارون

   دریغا   چشم    بینایی   نداریم

   ببین  جز  جان رسوایی  نداریم

   اگر رد می کنی رد کن  ولی  ما

   به  جز  درگاه  تو   جایی  نداریم

نوشته شده توسط: بارون

امروز زمین در تب آدینه ترک خورد.

نوشته شده توسط: بارون

  عیدی

شب چشمت مدید شد برگرد

تب گل ها شدید شد برگرد

عیدی چشم ما تبسم توست

جمعه شد صبح عید شد برگرد

بغض شب بو شکسته در باران

اطلسی ناامید شد برگرد

دور فرمانروایی عشق است

بوعلی بوسعید شد برگرد

چشم های قصیده آب آورد

موی شعرم سپید شد برگرد!

نوشته شده توسط: بارون