علائم ظهور حضرت مهدی صاحب الزمان(عج)

الف: علائم خاصه آن حضرت که دو چیز است:

اول: شمشیر آن حضرت چنانچه از پیامبر اکرم(ص) روایت شده که فرمود:

خداوند در صلب حضرت امام حسن عسکری(علیه السلام) نطفه طیبه و طاهری قرار داده که او امام هدایت کننده است و با عدالت حکم می کند و خلایق را به عدل امر می کند و از تهامه خروج می کند در وقتی که علائم و دلائل خروج از برای او ظاهر گردد. ابن ابی کعب عرض کرد: یا رسول الله علائم و دلائل خروج او کدام است؟ فرمود که: شمشیر اوست که در غلافست، چون زمان خروجش نزدیک شود آن شمشیر از غلاف بیرون می آید و خداوند آن را به سخن می آورد و ندا می کند: ای ولی خدا خروج کن که دیگر جایز نیست از برای تو تقاعد از کشتن دشمنان خدا.

دوم: بیرق و علم اوست، چنانچه حضرت رسول(ص) در همین روایت آن را از علائم خاصه حضرت به هنگام ظهور می شمارند.

ب: علامات حتمیه که ائمه دین (علیهم السلام) از آن خبر داده اند و حتماً به وقوع خواهد پیوست:

1.      خروج دجال (لعنة الله): در اخبار بسیار به آن تصریح شده است و آن ملعون ابتدا ادعای نبوت و سپس ادعای الوهیت می کند و به وجود نحس او خونریزی و فتنه در عالم واقع خواهد شد و از اخبار ظاهر می شود که یک چشم او مالیده و ممسوح است و چشم چپ او در میان پیشانی او واقع شده است و مانند ستاره می درخشد و پارچه خونی در میان چشم او واقع شده است و بسیار بزرگ و تنومند و شکل عجیب و هیبت غریب دارد و بسیار ماهر در سحر است و به دست مبارک حضرت هلاک می شود.

2.      صیحه و ندای آسمانی: که اخبار بسیار دلالت دارد بر وقوع حتمی آن چنانچه در حدیث مفضل بن عمر از حضرت صادق(علیه السلام) روایت شده که: حضرت قائم در مکه داخل شود و در جانب خانه کعبه ظاهر گردد و چون آفتاب بلند شود منادی از آسمان ندا کند، به طوریکه همه اهل زمین و آسمان می شنوند: ای گروه خلایق آگاه باشید که این مهدی آل محمد است او را به نام و کنیه جدش یاد نماید و نسب مبارک آن حضرت را بیان می کند، پس می گوید که با او بیعت نمائید تا هدایت یابید و مخالف حکم او ننمائید که گمراه خواهید شد؛ پس ملائکه و نقبای انس و نجبای جن گویند: لبیک ای خوانده به سوی خدا؛ شنیدیم و اطاعت کردیم.

3.      خروج سفیانی از وادی یابس: یعنی بیابان بی آب و علف که در مابین مکه و شام است؛ و آن ملعون مرد بد صورت؛ آبله رو؛ چهارشانه و ارزق چشم است و اسم او عثمان بن عنبسه است که از اولاد یزید بن معاویه می باشد.

4.      فرو رفتن لشکر سفیانی در بیداء: به طوریکه از حضرت باقر (علیه السلام) روایت شده است.

5.      قتل نفس زکیه: همانطوریکه حضرت باقر (علیه السلام) فرمود، یکی از علامات ظهور کشته شدن پسری از آل محمد(صلی الله علیه و آله) است، در میان رکن و مقام که نام او محمد بن حسن نفس زکیه است.

6.      خروج سید حسنی: جوان خوش صورتی است که از طرف دیلم و قزوین خروج می کند و به آواز بلند فریاد کند که: بفرمائید بر سیّد آل محمد را که از شما یاری می طلبد؛ و او از شیعیان خالص امامان معصوم(علیهم السلام) و تابع دین حق است و دعوی نیابت و مهدویت نخواهد کرد و در کردار تابع شریعت حقه می باشد.

7.      ظاهر شدن کف دستی که در آسمان طلوع نماید: در روایات دیگر است که صورت و سینه و کف دستی در نزد چشمه خورشید ظاهر شود.

8.      کسوف و خسوف: کسوف آسمان در نیمه ی ماه رمضان و خسوف قمر در آخر آن چنانچه از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است.

9.      آیات و علائمی که در ماه رجب ظاهر می شود: چنانچه از حضرت باقر(علیه السلام) روایت شده که فرمود: چون ظهور او نزدیک شود، در ماه رجب 3 ندا از آسمان به گوش می رسد که همه ی خلق آن را می شنوند:

ندای اول: «لعنة الله علی الظالمین.»

و ندای دوم: «ازفت الازفة.»

یعنی: نزدیک شد امری که روز به روز وقت به وقت می رسد.

ندای سوم آنکه بدنی در پیش روی قرص آفتاب ظاهر می گردد و ندائی رسد که این امیرالمؤمنین(علیه السلام) است که به دنیا برگشته است برای هلاک کردن ستمکاران؛ پس آن وقت فرج مؤمنان برسد.

10. اختلاف بنی عباس و انقراض دولت ایشان: در اخبار به آن اعلام شده است؛ و این امر بحمدالله واقع شد و هلاکت ایشان به دست هلاکوخان که از سمت خراسان حرکت کرده بود، واقع شد.

ج: علائم غیر حتمیه

علائم غیر حتمیه که در اخبار و روایات از آنها ذکر شده ولکن قطع به وقوع آن نشده است؛ و این علائم بعضی از آنها تا کنون واقع شده و بعضی دیگر هنوز واقع نشده و محتمل الوقوع است:

1.      خراب شدن دیوار مسجد کوفه.

2.      جاری شدن نهری از شط فرات در کوچه های کوفه.

3.      آباد شدن شهر کوفه بعد از خراب شدن آن.

4.      آب در آوردن دریای نجف.

5.      جاری شدن نهری از فرات به نجف اشرف.

6.      ظاهر شدن ستاره ی دنباله دار در نزدیکی ستاره جدی.

7.      ظاهر شدن قحطی بسیار شدید قبل از ظهور آن حضرت.

8.      وقوع زلزله و طاعون شدید در کثیری از بلاد.

9.      قتل بیوح یعنی قتل بسیار که آرام نمی گیرد.

10. زیور مصاحف و زینت مساجد و بلند کردن مناره ها.

11. خراب شدن مسجد براثا.

12. ظاهر شدن آتشی در سمت مشرق زمین که 3 تا 7 روز در میان زمین و آسمان افروخته می شود که باعث تعجب و خوف می شود.

13. ظاهر شدن سرخی شدید که در اطراف آسمان پهن می شود که همه آسمان را فرا می گیرد.

14. کثرت قتل و خونریزی در کوفه از جهت رایات(علم ها و پرچم) مختلفه.

15. مسخ شدن طایفه ای به صورت قرده خنازیر (میمون و خوک).

16. حرکت کردن بیرق هایسیاه از خراسان.

17. آمدن باران شدید در ماه جمادی الثانی و ماه رجب که مثل آن هرگز دیده نشده است.

18. مطلق العنان بودن عرب است که به هر جا که خواهند بروند و هر چه خواهند بکنند.

19. خروج سلاطین عجم از شأن و وقار.

20. طلوع نمودن ستاره ای از مشرق که مانند ماه درخشنده و روشنی دهنده است و دو طرف آن کج باشد به نحوی که نزدیک است از کجی به هم وصل شود و چنان درخشنده است که چشم ها را خیره می کند.

21. فرو گرفتن ظلمت، کفر، فسوق و معاصی در تمام عالم.

نوشته شده توسط: بارون