خواستگاری و مجلس عقد حضرت نرجس(علیها السلام)

    ملیکا وقتی که به سن ازدواج رسید، جدش امپراطور روم، خواست او را همسر برادرزاده اش کند، با توجه به اینکه کسی نمی توانست از فرمان امپراطور سرپیچی نماید.

    امپراطور از طرف برادر زاده اش، از ملیکه خواستگاری کرد و سپس مجلس عقد بسیار باشکوهی ترتیب داد، در آن مجلس سیصد نفر از برگزیدگان روحانیون و کشیشان مسیحی و هفتصد نفر از افسران و فرماندهان ارتش و چهار هزار نفر از اشراف و معتمدین و ثروتمندان شرکت داشتند.

    مجلس در کاخ باشکوه امپراطور برگزار شد، تخت بزرگی را که با انواع جواهرات، طلا، نقره، یاقوت و عقیق، آراسته شده بود، در جای مخصوص کاخ گذاشتند، برادرزاده ی امپراطور روی آن تخت نشست، تشریفات مراسم عقد فراهم شد،دربانان و خدمتکاران با لباس های مخصوص خدمت هریک در جایگاه خود ایستادند. در اطراف کاخ، قندیل ها و چهل چراغ ها، مجلس را جلوه ی خاصی داده بود، ناقوس نواخته شد، روحانیون برجسته ی مسیحی کنار تخت با عبا و کلاه و قیافه ی مخصوص، شمعدان به دست در دو طرف به صف ایستادند و کتاب مقدس انجیل در دست داشتند، همین که انجیل را گشودند که آیات آن را تلاوت کنند، ناگهان زلزله آمد، کاخ لرزید و هر کسی که روی تخت نشسته بود، بر زمین افتاد، خود امپراطور و برادر زاده اش نیز از تخت بر زمین افتادند، ترس و لرزه حاضران را فرا گرفت، یکی از کشیشان بزرگ به حضور امپراطور آمد و عرض کرد: «این حادثه ی عجیب، نشانه ی بلا و خشم خدا و علامت پایان یافتن آیین مسیحیت است، ما را مرخص فرمایید برویم.» امپراطور اعلام ختم مجلس کرد و همه رفتند، سپس دستور داد آنچه که از تخت، قندیل، چراغ و چیزهای دیگر که در هم ریخته و افتاده بود، همه را به جای خود گذاشتند.

    این بار امپراطور تصمیم گرفت که «ملیکه» را همسر برادرزاده ی دیگرش کند، و با خود گفت شاید این حادثه ی زلزله، برای آن بود که «ملیکه» همسر برادرزاده ی اولی نگردد، بلکه همسر برادرزاده ی دومی شود.

    دستور داد مجلس را در کاخ مثل مجلس سابق آراستند، دربانان و خدمتکاران در جایگاههای مخصوص قرار گرفتند، تخت مخصوص را نیز در جای خود گذاشتند، روحانیون برجسته ی مسیحی با دست گرفتن شمعدان ها و با لباس های مخصوص در کنار تخت قرار گرفتند، برادرزاده ی دومی بر تخت مخصوص نشست، همین که آغاز مراسم عقد خوانی شروع شد و کشیشان خواستندعقد بخوانند، بار دیگر حادثه ی زلزله، رخ داد و همه ی حاضران پریشان شدند و رنگ ها پرید و مجلس به هم ریخت و تخت ها واژگون شد، امپراطور و برادرزاده ی دومی، از تخت بر زمین افتادند و همه وحشت زده از کاخ بیرون آمدند و به خانه های خود رفتند.

    امپراطور بسیار ناراحت شد، در اندوه و غم و فکر فرو رفت و لحظه ای حادثه ی عجیب را فراموش نمی کرد.

نوشته شده توسط: بارون

 نرجس(علیها السلام) نوه ی شمعون وصیّ عیسی(علیه السلام)

    مادر امام زمان(عج) نامش «ملیکه» بود، او از طرف پدر، دختر «یشوعا» فرزند امپراطور روم شرقی بود، و از طرف مادر، نوه ی «شمعون» لز یاران مخصوص حضرت عیسی(ع) که وصیّ او به شمار می رفت.

     او با اینکه در کاخ می زیست و با خاندان امپراطوری زندگی می کرد، اما آن چنان پاک و با عفت بود که گویی شباهت به این خاندان ندارد، بلکه به مادر و خانواده ی مادری کشیده و زندگیش همچون زندگی شمعون و عیسی و مریم(علیها السلام) از صفا و معنویت و پاکی خاصی برخوردار است.

     از این رو نمی خواست، با خاندان امپراطوری دنیا پرست، زندگی کند، بلکه دوست داشت و هدفش این بود که در یک خانواده ی خداپرست، زندگی نماید، خداوند او را در این هدف کمک کرد و او را به طور عجیب به خواسته و هدفش رسانید.

نوشته شده توسط: بارون

 حضرت نرجس (علیها السلام) مادر امام زمان(عج)

اشاره:

   در جنگهای قدیم رسم بود وقتی که شهری یا روستایی را فتح می کردند، مردان و زنان لشکر دشمن را اسیر می نمودند و آنها را به عنوان برده می آوردند و در بازارها می فروختند.

    مادر امام زمان(عج) بانوی بسیار ارجمند و پاک و با عفت یعنی«نرجس» از دخترانی است که در میان اسیران جنگی، از روم شرقی(حدود ترکیه) به عراق آورده شد، امام هادی (علیه السلام) او را خریداری کرد و سپس او را همسر فرزندش امام حسن عسکری ( امام یازدهم پدر بزرگوار حضرت حجّت امام زمان) نمود، و نتیجه ی این ازدواج یک فرزند نورانی یعنی حضرت امام زمان(عج) بود که در شب نیمه ی شعبان سال 255 هجری در شهر سامراء به دنیا آمد، فرزندی که هم اکنون، جهان به طفیل وجودش برقرار است، و در پشت پرده ی غیبت به سر می برد و روزی خواهد آمد، که همه ی مردم جهان، تحت پرچم رهبری او قرار می گیرند، و سراسر جهان تحت نظارت و رهبریت او پر از عدل و دادو مهر و صفا خواهد شد.

نوشته شده توسط: بارون

      ده عامل زمینه ساز برای ظهور حضرت مهدی(عج)

   در میان عوامل زمینه ساز، می توان ده عامل زیر را به عنوان مهمترین عوامل زیر بنایی و ریشه ای برای انتظار و آمادگی در راستای ظهور حضرت ولی عصر(عج) مطرح کرد:

1.      تکیه به اسلام ناب و جدا کردن آن از اسلام یزیدی.

2.      تکیه بر پیشرفت های علمی و رشد اندیشه ها و فکرهای بلند.

3.      استقامت، شجاعت و قاطعیت.

4.      انقلاب اخلاقی، زهد و وارستگی.

5.      ایمان عمیق و توکل صحیح و تنگاتنگ به خدا.

6.      برخوردها و شیوه های منطقی و استدلالی با همدیگر.

7.      توجه به طبقه ی مستضعف و محروم.

8.      اتحاد و به هم پیوستگی مسلمانان.

9.      انتخاب رهبری صحیح و توجه به ولایت فقیه.

10. برنامه ریزی های جامع در همه ی عرصه ها.

   پیامبر اسلام(ص) در پرتو این عوامل، به پیروزی های چشمگیری نایل شد، اگر مسلمانان این عوامل را به طور عمیق و وسیع، اجرا سازند، گام های استواری در راستای انتظار برداشته اند و قطعاً خود را به ظهور حضرت قائم(عج) نزدیک نموده اند.

نوشته شده توسط: بارون

  معنی انتظار و شرایط آن

    انتظار به معنی امید و آمادگی برای آینده ی بهتر است، مثلاً شخصی یگانه فرزندش بیمار شده، در انتظار سلامتی او به سر می برد، یعنی می خواهد وضع موجود(بیماری) برطرف گردد و وضع دیگری(سلامتی) جایگزین آن شود، بنابراین انتظار از دو بخش تشکیل شده:

1- نابودی وضع موجود.    2- جایگزینی وضع نیک و عالی به جای آن.

    بنابراین، انتظار یعنی آینده نگری و تلاش برای دگرگونی و انقلاب.

    انتظار ظهور حضرت مهدی(عج) با توجه به انقلاب جهانی و عظیمی که دارد، یعنی آماده باش کامل و آماده سازی برای چنان انقلاب جهانی و عمیق.

    قطعاً چنین انتظاری باید در همه ی شاخه های رشد و ترقی جریان داشته باشد، مانند: آمادگی سیاسی، فرهنگی، اقتصادی،نظامی، اخلاقی و...

    به عبارت روشن تر؛ انتظار بر دو گونه است: 1- انتظار خام و بی مسئولیت. 2- انتظار پخته و مسؤولانه و در تقسیم دیگر: 1- انتظار مخرب و اسارت بار. 2- انتظار سازنده و حرکت آفرین.

    انتظار خام آن است که به طور سطحی و روبنایی و موقت باشد و تنها به دعا و جشن و شب شعر و سخنرانی اکتفا شود.

    ولی انتظار پخته و مسؤولانه آن است که حرکت بخش و با مسؤولیت باشد و موجب تلاش پیگیر انقلابی گردد و چنین انتظار شرایطی دارد و با لقلقه ی زبان، تحصیل نمی شود.

    اینکه در روایات آمده: منتظر مانند کسی است که در رکاب پیامبر(ص) با دشمن می جنگد و در خیمه(ستاد ارتش) امام عصر(عج) است، چنین تعبیر بیانگر آن است که انتظار تنها به لفظ و دعا و مجلس جشن و شعرخوانی به دست نمی آید، بلکه بستگی به آمادگی وسیع در تمام زمینه ها برای پاکسازی محیط از آلودگی ها، و بهسازی در عرصه های گوناگون دارد.

 علائم ظهور حضرت مهدی صاحب الزمان(عج)

الف: علائم خاصه آن حضرت که دو چیز است:

اول: شمشیر آن حضرت چنانچه از پیامبر اکرم(ص) روایت شده که فرمود:

خداوند در صلب حضرت امام حسن عسکری(علیه السلام) نطفه طیبه و طاهری قرار داده که او امام هدایت کننده است و با عدالت حکم می کند و خلایق را به عدل امر می کند و از تهامه خروج می کند در وقتی که علائم و دلائل خروج از برای او ظاهر گردد. ابن ابی کعب عرض کرد: یا رسول الله علائم و دلائل خروج او کدام است؟ فرمود که: شمشیر اوست که در غلافست، چون زمان خروجش نزدیک شود آن شمشیر از غلاف بیرون می آید و خداوند آن را به سخن می آورد و ندا می کند: ای ولی خدا خروج کن که دیگر جایز نیست از برای تو تقاعد از کشتن دشمنان خدا.

دوم: بیرق و علم اوست، چنانچه حضرت رسول(ص) در همین روایت آن را از علائم خاصه حضرت به هنگام ظهور می شمارند.

ب: علامات حتمیه که ائمه دین (علیهم السلام) از آن خبر داده اند و حتماً به وقوع خواهد پیوست:

1.      خروج دجال (لعنة الله): در اخبار بسیار به آن تصریح شده است و آن ملعون ابتدا ادعای نبوت و سپس ادعای الوهیت می کند و به وجود نحس او خونریزی و فتنه در عالم واقع خواهد شد و از اخبار ظاهر می شود که یک چشم او مالیده و ممسوح است و چشم چپ او در میان پیشانی او واقع شده است و مانند ستاره می درخشد و پارچه خونی در میان چشم او واقع شده است و بسیار بزرگ و تنومند و شکل عجیب و هیبت غریب دارد و بسیار ماهر در سحر است و به دست مبارک حضرت هلاک می شود.

2.      صیحه و ندای آسمانی: که اخبار بسیار دلالت دارد بر وقوع حتمی آن چنانچه در حدیث مفضل بن عمر از حضرت صادق(علیه السلام) روایت شده که: حضرت قائم در مکه داخل شود و در جانب خانه کعبه ظاهر گردد و چون آفتاب بلند شود منادی از آسمان ندا کند، به طوریکه همه اهل زمین و آسمان می شنوند: ای گروه خلایق آگاه باشید که این مهدی آل محمد است او را به نام و کنیه جدش یاد نماید و نسب مبارک آن حضرت را بیان می کند، پس می گوید که با او بیعت نمائید تا هدایت یابید و مخالف حکم او ننمائید که گمراه خواهید شد؛ پس ملائکه و نقبای انس و نجبای جن گویند: لبیک ای خوانده به سوی خدا؛ شنیدیم و اطاعت کردیم.

3.      خروج سفیانی از وادی یابس: یعنی بیابان بی آب و علف که در مابین مکه و شام است؛ و آن ملعون مرد بد صورت؛ آبله رو؛ چهارشانه و ارزق چشم است و اسم او عثمان بن عنبسه است که از اولاد یزید بن معاویه می باشد.

4.      فرو رفتن لشکر سفیانی در بیداء: به طوریکه از حضرت باقر (علیه السلام) روایت شده است.

5.      قتل نفس زکیه: همانطوریکه حضرت باقر (علیه السلام) فرمود، یکی از علامات ظهور کشته شدن پسری از آل محمد(صلی الله علیه و آله) است، در میان رکن و مقام که نام او محمد بن حسن نفس زکیه است.

6.      خروج سید حسنی: جوان خوش صورتی است که از طرف دیلم و قزوین خروج می کند و به آواز بلند فریاد کند که: بفرمائید بر سیّد آل محمد را که از شما یاری می طلبد؛ و او از شیعیان خالص امامان معصوم(علیهم السلام) و تابع دین حق است و دعوی نیابت و مهدویت نخواهد کرد و در کردار تابع شریعت حقه می باشد.

7.      ظاهر شدن کف دستی که در آسمان طلوع نماید: در روایات دیگر است که صورت و سینه و کف دستی در نزد چشمه خورشید ظاهر شود.

8.      کسوف و خسوف: کسوف آسمان در نیمه ی ماه رمضان و خسوف قمر در آخر آن چنانچه از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است.

9.      آیات و علائمی که در ماه رجب ظاهر می شود: چنانچه از حضرت باقر(علیه السلام) روایت شده که فرمود: چون ظهور او نزدیک شود، در ماه رجب 3 ندا از آسمان به گوش می رسد که همه ی خلق آن را می شنوند:

ندای اول: «لعنة الله علی الظالمین.»

و ندای دوم: «ازفت الازفة.»

یعنی: نزدیک شد امری که روز به روز وقت به وقت می رسد.

ندای سوم آنکه بدنی در پیش روی قرص آفتاب ظاهر می گردد و ندائی رسد که این امیرالمؤمنین(علیه السلام) است که به دنیا برگشته است برای هلاک کردن ستمکاران؛ پس آن وقت فرج مؤمنان برسد.

10. اختلاف بنی عباس و انقراض دولت ایشان: در اخبار به آن اعلام شده است؛ و این امر بحمدالله واقع شد و هلاکت ایشان به دست هلاکوخان که از سمت خراسان حرکت کرده بود، واقع شد.

ج: علائم غیر حتمیه

علائم غیر حتمیه که در اخبار و روایات از آنها ذکر شده ولکن قطع به وقوع آن نشده است؛ و این علائم بعضی از آنها تا کنون واقع شده و بعضی دیگر هنوز واقع نشده و محتمل الوقوع است:

1.      خراب شدن دیوار مسجد کوفه.

2.      جاری شدن نهری از شط فرات در کوچه های کوفه.

3.      آباد شدن شهر کوفه بعد از خراب شدن آن.

4.      آب در آوردن دریای نجف.

5.      جاری شدن نهری از فرات به نجف اشرف.

6.      ظاهر شدن ستاره ی دنباله دار در نزدیکی ستاره جدی.

7.      ظاهر شدن قحطی بسیار شدید قبل از ظهور آن حضرت.

8.      وقوع زلزله و طاعون شدید در کثیری از بلاد.

9.      قتل بیوح یعنی قتل بسیار که آرام نمی گیرد.

10. زیور مصاحف و زینت مساجد و بلند کردن مناره ها.

11. خراب شدن مسجد براثا.

12. ظاهر شدن آتشی در سمت مشرق زمین که 3 تا 7 روز در میان زمین و آسمان افروخته می شود که باعث تعجب و خوف می شود.

13. ظاهر شدن سرخی شدید که در اطراف آسمان پهن می شود که همه آسمان را فرا می گیرد.

14. کثرت قتل و خونریزی در کوفه از جهت رایات(علم ها و پرچم) مختلفه.

15. مسخ شدن طایفه ای به صورت قرده خنازیر (میمون و خوک).

16. حرکت کردن بیرق هایسیاه از خراسان.

17. آمدن باران شدید در ماه جمادی الثانی و ماه رجب که مثل آن هرگز دیده نشده است.

18. مطلق العنان بودن عرب است که به هر جا که خواهند بروند و هر چه خواهند بکنند.

19. خروج سلاطین عجم از شأن و وقار.

20. طلوع نمودن ستاره ای از مشرق که مانند ماه درخشنده و روشنی دهنده است و دو طرف آن کج باشد به نحوی که نزدیک است از کجی به هم وصل شود و چنان درخشنده است که چشم ها را خیره می کند.

21. فرو گرفتن ظلمت، کفر، فسوق و معاصی در تمام عالم.

نوشته شده توسط: بارون

نوشته شده توسط: بارون

  سلام بر مهدی(عج)                                                                                                                                           امشب چراغ شب هایم خاموش است. مهتاب شبانه ام به خواب رفته، آسمان بی ستاره ام ابریست و چشمه ی چشمانم پر از اشک دلتنگی است. در کوچه باغ بی کسی ام باز دلتنگ توام، بیا. می دانم که خواهی آمد. از پشت ثانیه های به بلوغ رسیده ی دعا و از بطن لحظه های ترک خورده ی انتظار. در هوای دل ها جاری خواهی شد و خواهی آمدتا ستاره ای شوی بر شب های بی کسی ام. مهدی جان!

                      با دعای کمیل فانوس جاده هایی را روشن می کنیم که می دانیم تو از آن خواهی گذشت. هر صبح جمعه با دعای پر سوز ندبه، زجر پنهان چشمانمان را به سکوت جاده ی بی عبورت هدیه می دهیم و باز منتظر می شویم تا وقتی که تو سرانجام حضورت را به درازای شب یلدا تفسیر کنی.

نوشته شده توسط: بارون

               زمان های دعا برای تعجیل فرج امام زمان(عج)

      همچنین دعا برای تعجیل فرج امام زمان ارواحنا فداه در زمان های مخصوصی تأکید شده است که عبارتند از:

      روز جمعه و شب جمعه، روز عرفه، روز فطر، روز اضحی، روز دحوالارض( گسترده شدن زمین)، ماه محرم، روز عاشورا، شب و روز نیمه شعبان، تمام ماه محرم، بعد از ذکر مصیبت سیدالشهداء(علیه السلام)، بعد از زیارت آن حضرت(علیه السلام)، پس از گریستن از ترس خدای تعالی، پس از تجدید هر نعمت و زوال هر محنت، هنگام وارد شدن غم و اندوه، در سختی ها و گرفتاری ها، پس از نماز تسبیح(نماز جعفر بن ابی طالب«علیه السلام»)، روز قدس، مطلق اوقات شریفه و شب ها و روزهای متبرکه، هنگام حضور در مجلس مخالفین و غاصبین حقوق امامان(علیهم السلام)، چهل روز مداومت به دعا برای فرج.

نوشته شده توسط: بارون

نوشته شده توسط: بارون